Sürüklenen Aşklar Müzesi

kendi uğultusundan kendi sesini duyamayan
bir düdüklü tencere
yine de anlar
hangi an başına neler geleceğini
sonuçta mutfağa küseceği besbelli

rastlantıyla çökmedi ya bu karanlık
gün bitti
akşam oldu
gece yaşanacak artık

kafesteki kuşun sıkıntısı varsa ortada
sürüklenme başlamış demektir
biri ötekini sürüklüyor
sonra öteki birini
bir sürüyü sürükler gibi
sürüklemektedirler kendilerini

pencereler kapanır
hüzün kokulu odalarda sessizlik
biz yoktur artık
biz eprimiş gömlektir
cekettir
giyildiği sanılıp giyilmeyen
durduğu yerde epriyen
biz sürüklenmektedir

tuhaftır
sürüklenen aşklar müzesi
her gün yeni konuklarıyla
durmadan dolmaktadır

kalbin garip alışkanlığı
sürüklenip akmaktır

bir kalıptan bir kalıba girip
başkalaşmaktır

benden size tavsiye
sürüklenen aşklar müzesini
mutlaka geziniz