Kurt kaparmış çayırda, sürüden ayrılanı.
Kaş, desen göz üstünde; kabarıyor ayranı...
Koca sürü içinde, insan tanır hayvanı.
Kaybetme ümidini, tutar elini biri...
Keskin sirke küpüne, kes o sivri dilini.
Kapıya koyar erkek, çok konuşan gelini.
Pısırık olma sakın, aptal sanırlar seni...
Ne mağrur ol bak tepeden, ne de ol mütevazi...
Ölene şehit derler, yaralıya da gazi.
Ardında bırak dönme! yerinde kalsın mazi.
Yerinde konuş, ehline ver o çalsın sazı.
Atma yerden yerlere, şerden koru kendini...
Adabınla dur bekle varsın yenme fendini,
Kadıya da anlatma! sakın ola derdini,
İşim zor bu aygıtla, yedim kendi kendimi...
Vay be iltifat etmiş mirim akşam nedense...
Kimi didinip durur, kimisi de el ense,
Pehlivan o imiş ki mağrur durur yenilse.
Dön arkanı git sen de, kulak verme her sese,
Ne mağrur ol bak tepeden, ne de ol mütevazi...
30/Ağustos/2009/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 30.8.2009 10:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
30/Ağustos/ 2009. Zafer bayramımızı tüm kalbimle kutluyorum. Geçmişten bu güne, vatan için kalbi coşan herkesin, küçüğünden büyüğüne gurur ve onurla bayramları anasının ak sütü gibi hak ettiğini düşünüyor; böyle günlerin sürurunu yaşıyoruz
saygılar yüreğinize...
Kaş var desen göz üstünde; kabarıyor ayranı...
Koskoca sürü içinde, insan tanır hayvanı.
Kaybetme ümidini, tutar elini biri...
PEKİ ELİNİ TUTAN DA SEN ONA GÜLÜMSEDİKÇE SENDEYSE ŞAİRİM...
BİR SENDELEME DE BIRAKINCA ELİNİ ŞAİRM...
YAŞAM ANCAK KENDİNİ KWENDİNE TUTUNDURAN BİR KARMAŞA...
SEVGİMLE...
TÜM YORUMLAR (2)