Sürü Şiiri - Ekrem Uçak

Çoban önde koyunlar arkasında
Elindeki değneği arada havaya kaldırmakta
Sakın ola düzeni bozmayın ha, aynı hizada
Köpekler koyunları kollamakta, kenarda
Dil bir karış dışarda, ağız köpük köpük
Habire öteye beriye koşuşmakta
Tek düşünceleri yaranmaktır çobana
Birden bire yer gök inler, bulutlar yarışta
Arada şimşek ışık yollamakta yere
Yıldırımlar ard arda, tehditler savurmakta
Kapkara bulutlar, bir anda ağladılar
Zaman gelmişti artık yok olmalıydılar.
Bu duruma en çok üzüldü çoban
Islanmamalıydı akan yaşlardan,iliklerine dek
Sığınacak yer aradı, kovuk,kaya,oyuk
Sonunda buldu sığınacak kaya dibi
Ne sürüsü umrunda ne de köpekleri
Koyunlar razıydı gökten yağan herşeye
Onca yağmurlar yağdı, seller coşarak aktı
Koyunlar umursamaz bir halde, onca şeyi
Rahatladı ortalık birden,güneş pırıl pırıl
Koyunlar silkinmekle yetindiler azcık

* * *

Çoban acıkmıştı, lazımdı bir yemeklik
Karnı gurul gurul ötmekte,kabarıktı iştahı
Gözüne kestirdi birini, allah yaratmış demedi
Kör bıçak koyunun boğazında gezindi
Dünyası değişmişti, yaşamıyordu artık
Çoban ateş yaktı etraftaki gevenden
Ağzı sulu sulu bekledi,pişene dek yemeği
Doyurdu karnını bi güzelce,üstüne suyu
Su soğuktu, donmuştu görünce bu olayı
Unutmadı köpeklerini, en vefakâr onlardı
Hakketmişlerdi en leziz kemikleri
Bir haksızlık vardı ortada, besbelli
Çoban mı haksız, Koyun olmak mı....?

15.08.2006