Sürtük Şiiri - Abdil Göktekin

Para hacısı, maneviyat yoksunu
Soymadan kabuğunu al kokusunu
Yok alın teri başkası yapar ütüsünü
Enaniyet peşinde dürtülür gezer.

El sırtından kum eler, kalburum der
Örsü çekici bilmez nalburum der
Elini kaptırma kolunla birlikte yer
Kızarmaz astarı yüzü dürtülür gezer.

Sakalına bakıp olgunlaşmış sandım
Hoca dediler verilen ismine aldandım
Zamana bırakıp tam teşhisini koydum
Körkütük cahil mücahit miş dürtülür gezer

Üçü beşi beğenmez on'ların avında
Günde bin tefir, sanki on sekizlik çağında
Her işten aşna yenisinin eli kulağında
Abdil'im, alışmış kayrağıya sürtülür gezer.

Abdil Göktekin