Sürpriz Şiiri - Nesrin Pekinsel

Ah hiç bilememiştim ki birilerine küsmeyi, öylece devam ettim hayata kaldığım yerden kurumuş gözyaşlarımla hep...
Sonraları becerdim küsmeyi ve sonunda da yok saymayı küstüklerimi.

Kendi masalımın kahramanı oldum da, başkalarının masallarına inandı çocuk yüreğim kendim gibi sanarak...

Hayatı ve sevgiyi tadilatlarım da ters yüz ederek devam etti, taa onarmalardan vazgeçene kadar... Ve öğrendim ki çok tadilat yapılan sevgilerde dikiş tutmuyormuş, bıraktım gittim eskileri sökük ve yamalı kalsınlar diyerek... Yeniler var be canım ve de yenilikler.

Masalımsa devam ediyor, iyilikler ve mutluluklar çoğunlukta olarak, eh çok şükür sağlıklı sayılırım arada bir bıçak altına yatsam da, bu yaşta hala daş gibiyiiimm daaşş.. Aaa canım olacak o kadar, daşlar da çiziliyor dimi ama...
Öyle böyle eksileceğim, eskiyeceğim doğduğu gibi kim kalmış ki ben kalayım? Severim her yaşımı ben.

Bu masal hangi gün bitecek bilmiyorum, nasıl sonuçlanacak bilmiyorum... İşin sürprizi de burada işte.
Yaşama ve sevgiye dair sürprizlerim güzel olsun dilerim, insanca olsun.

Sizinkilerin de...

17 Kasım 2014