Sürmene Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Sürmene

İlkokul çağlarında
Ördüm seni Sürmene
Kar vardı dağlarında
Gördüm seni Sürmene

Baba ocağı gibi
Ana kucağı gibi
Gönül sıcağı gibi
Sardım seni Sürmene

Sel olup aktığım gün
Hasretle baktığım gün
Gurbete çıktığım gün
Kırdım seni Sürmene

Dağda kaval şişirdim
Közde mısır pişirdim
Fındığını teşirdim
Derdim seni Sürmene

Bazen tembel, boş durdum
Bazen coştum, coşturdum
Düzünde top koşturdum.
Yordum seni Sürmene

Çok şey aldım özünden
Türkü yaptım sözünden
Bazen gönül gözünden
Vurdum seni Sürmene

Yayla sende, köy sende
Dere sende, çay sende
Gece mehtap, ay sende
Yerdim seni Sürmene

Özün kattın özüme
İlham oldun tezime
Sürme gibi gözüme
Sürdüm seni Sürmene

İş girse kolayına
Hep gezerdim payına
Gönlümün sarayına
Serdim seni Sürmene

Fikirlerin hep engin
Kültürün daim zengin
Dünyada yoktur dengin
Kardım seni Sürmene

Yeniay demir büksün
Takayı suya döksün
Çamburnu Turist çeksin
Kurdum seni Sürmene

Peştemalın, keşanın
Bıçak senin nişanın
Her yerde marka şanın
Sordum seni Sürmene

Mustafa HOŞOĞLU
31.07.2022