Sürmeli Gözlerin Şiiri - Veysel Sari

Başımı yastığa koyduğum her an,
İlk önce gözlerin gelir aklıma.
Seninle kurduğum o hayaller, o düşler,
Verdiğin sözlerin yankılanır ruhumda.

İçime saplanan ince bir sızı, tarifsiz bir özlem,
Çiçeklerle dolu bahçemiz, sarı kırmızı.
Akşamın mehtabında, seher yıldızının parıltısı,
Odamızdan bakışın gelir aklıma.

Her saat, her dakika elin elimde, sıcaklığın ruhumda,
Aşkın yüreğimde, dilimde değil, sonsuz bir yangın.
İster yaşamda, ister ölümde, seninle yanan ateşler,
Ruhumun derinliklerinde alevlenir durmadan.

Hani gülerken gamzen vardı, dudakların kırmızı, yanakların al al,
Hani sensiz dünyam dardı, nefes alamazdım sensiz.
Aynadaki çehren gelir aklıma, o masum bakışların,
Ruhumun aynasında yansıyan, sonsuz bir özlem.

Her gece seni böyle yaşarım, hayallerimle sarılırım sana,
Yolları yürürüm, dağları aşarım, sana ulaşmak için.
Sen gel de yeter, koşarım sana, hiç tereddüt etmeden,
Sürmeli gözlerin gelir aklıma, ruhumun aynasında parlayan.