Sürme Gözlerin Şiiri - Mehmet Öksüz 4

Üzerindeki çizgiler hiç çizilmemiş olsa
Varlığınla zamana damga vuran
Zorlu sınavlarda insanları koruyan
Kırgın kalplere sevgi aşılayan
Canına sığınıyordum biliyor musun?

Can alıcıydı sürme gözlerin
Al yanakların içimi ürpertiyordu
Cennet kokulu sevgin
İçimde bitmeyen hasretinle yanarken
Yüreğimden hüzünler fışkırıyordu
Can yüreğin, ahenkli saçların
Yüreğime yaşlar değdiriyordu...

Yetim duygularım yerleşiyor gecelerime
Yıkıntılar oluşturuyor şifasız kelimeler
Neden diye sormadan
Bir köşede oturuyor yalnızlığım...

Boylu boyunca sen kokan gecelerde
Hayatın her evresinde kuşların cıvıldayışını
Yaprakların düşüşünü
Ağaçların yeşil dallarını seyrederek
Mavinin gizeminde seninle kayboluyordum...

Mehmet Öksüz