Surların Gölgesi Şiiri - Faik Güçlü

Uyandırmamak için beşiğinde
bir bebeği
sessiz sessiz
Akar Dicle’m
Bereketini
Nasırlı ellere bırakarak
Çekilir köşesine.

Surlardan bakarsan
Gümüş bir balık sırtı gibi
parıldar
sana
Az ötesinde
buğday tarlalarının altın sarısında
kaybolur gözlerin.

Surların gölgesine gizlenmiş
Fiskaya’nın
dardan da dar
sokaklarında - gün ortasında -
Kağıttan gemiler bırakır sulara
Çocuklar...

ard arda koştururlar
Sonra
En uygun yerinden girerler suya
Kûree kere zılgıtını göze alarak
Bir anne
Islak dönen çocuğuna
“Ma bilmisen ora boğar seni
Daha geçende kırığın biri öldi. Ekşam babana söyliyeyim seni vursun edemiyen peşinden koşam.”

Gün böyle biter.
Okey masasından kalkan baba son sigarasını
Eve girmeden atar
Sulara selam çakarak.

Bütün günahlardan sıyrılarak
İki küfürle yıkanır gece
İşsiz güçsüz dolaşmaktan takati kalmamış
Babalar hatrına
Pencerelerden mum ışığı aydınlatmaya yetmez sokakları
Öncesi ve sonrası yokluk sofrası