Şûrîde bu gönül sönmez
Döndü devran, geçti mevsim
Yandı bağlar hasat olmaz
Gün vardı geceye göründü ay
Söndü artık ışık gün doğmaz
Güz geldi döküldü yapraklar
Üşüyen ağaçlar yeşermez
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
