Sürgünüz Şiiri - İbrahim Akkaya

Mezarlarımız sılada,
Bizler gurbette kaldık.
Vatansız ettiler,
Yurtsuz ettiler.

Çocukluğumuzun çiçeği,
Açamadı.
Meyve veremedik.
Sürgün ettiler.

Kökümüz oradaydı.
Tam yeşerirken,
Alıp götürdüler.
Yadellere...
Toprak ettiler.

Çorak ve kil,
Ve susuzluk,
Engel olmadı dostluğumuza.
Sarıldık.
Toprağa ve yaşama..

Yeşerdik.
Boy verdik.
Onurumuz çınar oldu.
Dostlarımız oldu.
Bizi seven...
Toprak gibiydiler.

Ve biz
Bir kere ve bin kere daha inandık.
Toprakla olan dostluğumuza.

Sevdik.
Büyüttük sevgilerimizi, sevdalarımızı.
Toprakla birlikte.
Dağlar gibiydiler.