Sürgünüm Sen Şiiri - Cansu Marangoz

sessizce sürgün ettim seni kalbimden
olmayacak bir rüyaya koşarken birlikte
hiç umulmayacak yollara saptık
kalbimin atışlarını duyarken sende
şimdi boşa bakan bir çift göz kaldı

yollar ayrıldı, yıllar, günler, kalpler
sevmenin şimdiki halin yaşarken
sevmek geniş zamanlarda kilit bir nokta şimdi

ölmenin bile güzelce yaşanmadığı bu şehirde
sevmekten müzdaribim seni
seni sevmekten, sensizliği sevekten
birer birer kayan düşlerimi bir sıraya koydum
birinci sen, ikinci sen, üçüncü sen

açtğım her kapı boş
her oda karanlık
her umudumun arkasındaki karasarlık
her seslenişte yankılanan bir ses
hep seli sensizlik hep yok, yok, yok

içimdeki fırtınanın kasırgaya dönüşmesini izleyerek geçti ömrüm
içimdeki fırtına bir türlü dinmeyen
içimdeki kasırga sonu gelmeyen
savrulup, kaybolduğum

demli acılarla koyulaştım
açık bir mutluluğa koştum
genzimdeki aşk kokunu unutmayarak
yoluma devam ediyorum
sensiz, sessiz, sedasız
su alan bir geminin içinde
susuz bir yerde, yavaşça batarak...