Benim bozbulanık yanım kalmadı
Eniktim bendimde durgunum oğul
O eski mazimden anım kalmadı
Gücendim geçmişe dargınım oğul
Dertli yanım ağır gelir tartımda
Acılarım, çilelerim artımda
Sıla,hasret,özlem yüklü sırtımda
Tutmuyor dizlerim yorgunum oğul
Söndü peteklerim özüm çürüdü
Kendime geçmeyen sözüm çürüdü
Yırtıldı astarım yüzüm çürüdü
Üç beş arşın beze vurgunum oğul
İnsanlığı Ubeydeye tarz ettim
Adaleti bedenime gürz ettim
Emaneti sahibine arz ettim
Şimdi dertlerimden argınım oğul
Kayıt Tarihi : 12.7.2014 15:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
ne yapalım
![Ubeyde Kunduz](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/07/12/surgunum-ogul-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!