Sürgünüm ben Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Kıyıdayım bir adım ötede sessizlik
Gökyüzü başını kaldırmaz hayretle
Gözlerim dalgalara sığınırken
Kendime sürgünüm derin bir hevesle

Alışmak bir yangındı içimde yanar
Sönmeyen küller unuttuğum bir karar
Her nefeste bir iz bıraktı zaman
Yitip giden ben kaldım arda kalan

Küller içinde kaybolan bir ben
Yangın yüreğimde hep süren bir sen
Unutmaya çalıştıkça büyüyen
Sürgünüm kendime hiç bitmeyen

Deniz konuşmaz susar benimle birlikte
Dalga vurur taşır tüm yükleri gizlice
Gölgemde bir geçmiş yankılanır sessizce
Kendimi ararım ben hep böyle nafile

Ne kadar yürürsem o kadar eksilirim
Gökyüzü suskun ben de susarım
Bir hayalin peşinden savrulurum
Kendime döner, her seferinde kırılırım

Küller içinde kaybolan bir ben
Yangın yüreğimde hep süren bir sen
Unutmaya çalıştıkça büyüyen
Sürgünüm kendime hiç bitmeyen