Sürgünlerdeyim Şiiri - Mehmet Kırış

SÜRGÜNLERDEYİM

Yine sürgünlerdeyim gecenin bilinmeyen  bir şehrinde
Hani biz karanlığın ötesinde bir şehirde buluşacaktık.
Yine uykusuzum geceni en hüzünlü vaktinde
Hani bize gecenin ötesinde bir aydınlık kent vardı.

Sus bir şey söyleme ben suskunlardayım sen de sus
Açma kapanmak bilmeyen sensizlik yarasını
Sende dişlerinin arasına dilini kıstır dil acısına düş
Açma kitabın bitmek bilmeyen son sayfasını.

Çok konuşmuştuk seninle geleceğe dair
Oysa geçmişte kaldı tüm konuştuklarımız
Şimdi suskunluğum bir eylem sanki
oruca niyetlenmiş biriyim konuşsam bozulacak sanki.

Hayatı yine ıskaladık en anlamsız hedeflerde
Yürekte taşıdığımız oklar şimdi ellerimizde
Ömür dediğin anlamsız iki hece
Ömrüm demeni isterdim bir ömürde bir gece

Hangimiz oktuk da  hangimiz yaydık
Hangimiz kaldı da kim kimi uzağa attı
Nasıl gerildi bu kadar gönüllerimiz
Oku bırakan el kimin eliydi nasıl bıraktı.

Ara sıra şaşıyorum kadermi kedere bağlı
Yoksa keder mi kadere bağlı kaldı
Sevdikçe mi kaybettik kaybedince mi anladık sevmeyi
Biz nerede yanlış yaptık en güzeli yine susmaktı.

Gülmedi kader yüzümüze bir bebek gülüşü kadar
Aşılmayacak engel değil aramızdaki dağlar
Geçmişi geride bırakıp geleceğe koşalım bizi bekler yarınlar.
Sürgünlerdeyim öyledir işte severken yarım kalanlar.

Ara sıra aynada gülüşlerimi yakalıyorum
Kendimdeki yansımaya gülüyorum
Bazen aynada kendimi sen sanıyorum
Öyle gülüyorum işte hayali bir yaşam
Ve sürgünlerdeyim.

Sen bilir misin kendi bedeninde kendini kaybetmeyi
Ve yine bilir misin bedeninde aradığın kendin misin?
Kahkahalara boğulurken gözlerinden dökülenleri
Ayırt edebilir misin mutluluktan mı hüzünden mi?

Pencerenin buğusuna çizdiğim resmin silinmeden
Saçlarımdaki aklar ansızın yere düşmeden
Bu gecenin sabahı çiçekler  açılıp saçılmadan Gelmelisin..
Kendim ve sen olmadan SÜRGÜNLERDEYİM…

Çiçeklerin kaderine benzettik kaderimizi
En mutlu gününde kopardılar bizi
Andımız vardı kaybetmeden hayatımızı
Aynı saksıyı paylaşıp aynı çiçekten açacaktık.

Hayalde kalmayacak bunlar ant olsun
Bunu biz biliyoruz alemde bilsin
Ömür dediğin iki hece bize zaman versin.
Bir kaç yüz yılda kavuşuruz kim bilir?

Sürgünüm bitmedi bitmez bu gidişle
Dünya sürgünüm sensizlikse sürgünlerdeyim
Güz kış yaz sayısızca yer değiştirdi
Bir bahar kaldı geriye bu bahar sürgünler bitecek.