Osmanlının sürgünü,
Gerçekten bir dramdı.
Nice vatan evladı:
Sürgünlerde can verdi.
Kiminin parası yok,
Kiminin elbisesi.
Sürgünlerde süründü:
Yüzlerce Türk anası.
Bir çok vatan evladı;
Yabancıya el açtı.
Batıda kalmak için:
Kapı, kapı dolaştı.
Hey gidi yalan dünya! ..
Ne gülleri soldurdun.
Nice sultan, beyleri:
Sürgünlerde devirdin.
Hiç çektinizmi beyim:
Sürgün olarak hayat?
Sürgünde eş değerdir:
Hayat ile ve memat.
Bazen ben düşünürüm:
Sürgün edilenleri.
Onların çektikleri:
Yazılan kaderleri...
Nice beyler, paşalar:
Sürgünlerde yaşadı.
Sade sürülen değil,
Sürenlerde hep öldü.
Osmanlı devletini:
dış düşmanlar yıktılar.
Osmanlı düşmanları:
Tarihi bilmiyorlar.
Sürgündeki her insan:
Çok sıkıntılar çekti.
Bir gün dönerim diye:
Sabrederek bekledi.
İnsanı kahr ediyor:
Bügün anlatılanlar.
Çok hasretlikler çekti:
Nice ana, babalar.
NOT:Bu şiir TRT de yayınlanan Osmanlıların sürgünüün anlatan 3. bölüm
izlendiğinde 19.08.2008 tarihinde Almanyada yazılmıştır.
Kayıt Tarihi : 6.9.2008 18:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!