Sürgüne Veda! .. Şiiri - İsa Yılmaz

az önce buradaymış
gözlüğü masada kalmış
ha bir de sayfa varmış
bir şiir olmalı bu
satırlara gözyaşı dökülmüş
biraz da kan
gözyaşı ve kan satırları silmiş

az önce buradaymış
vitrindeki kavanozlarda da ne varmış
toprak.. belli ki ülkesinden getirilmiş
üzerlerinde isimler varmış:
Erzurum, İstanbul, Kars, Muş…
bu sürgün yerinde ne de çok kalmış
topraklar bile küf bağlamış

az önce buradaymış
birkaç kitabın ağzı açık kalmış
seccade henüz yerden kaldırılmamış
takke kapıdan çıkarken yere düşmüş
gül kokusu henüz odayı terk etmemiş

az önce buradaymış
prangaların kilidi henüz çözülmüş
kelepçelerini çıkarmadan gitmiş
ayakkabıları içerde kalmış
belli ki yalın ayak koşmuş

az önce buradaymış
varlığından geriye bir de resim kalmış
duvarda asılı duruyor
Allah’ım o burada ne çok acı çekmiş
adamın gözleri kan toplamış
ağarmadık tek tel saçı kalmamış
alnındaki çizgilere bir şeyler kazınmış
hicranlı kelimelerle yazılan bir yazı bu
bir dünyanın derdini çekeceksin
gülmeyip ağlayacaksın
ama bahtına sürgünler düşecek
kıymetin bilinmeyecek
ama sabret hepsi de geçecek

az önce buradaymış
bir bardak camın kenarında kalmış
bardağın üzerine çile suyu yazılmış
onun bardağı olmalı içip içip tüketmiş

az önce buradaymış
Mevla’dan izin çıkınca çekip gitmiş
giderken ardında
bir tek söz bırakmış
aç gönlünü ummanlar gibi olsun
kalmasın gönlüne girmediğin bir tek mahzun
demek ki ağlayan adam dönecekmiş
ve herşeye rağmen sevecekmiş...