Sürgüne Dair Şiiri - Adem Tok

-bir hazan yağmuruydu kayboluşun
dün bir hazan yağmuru daha durdu-

senden gelen en derinimde yüzer
senden olmayan boğulur
boy gösteremeden...
kaç defa aldım kalemi elime
çizemedim
çizemedim resmini! .

yalnızlığımın nedeni sensin
yanımda bin var
sen yoksun
sılayâr,özlemyâr; özgeyâr
bu boşluk bir senle dolar

zifir gözlüm bu ne derinlik
baktıkça boyna düşüyorum
bir fecrikâzıp ezgi
heyhat kendimi alamıyorum

bir yangınsın küllerimde
susan ateşte bağıran ateş
çağlayan su:don tutan suda
bir yapraksın köklerimde
göz çukurlarımda yakamoz
ay gezer
saçların karanlık

avucuna yazıyorum dudaklarımla:
ümitlerimle bakıyorum sana
yüreğimle...

bir yerlerde uyuyan trensem
sen bekleyenim ol
garlarda
umutlarımla yürüyorum sana
yüreğimle;
akkor yalkısındaki...

-kar gökte erisede
düşmek değilmidir boynunun borcu
adımlar niye
ya boşluklar...-

yola çıktım geliyorum
fazla beklemezsin garlarda
hayallerinde tenimin sıcaklığına
uyanışında mısralarımın duldasına sığın
çek üzerine gecenin ayazında gözlerimin yorganını
yüreğinde bana bir türkü söyle

yola çıktım geliyorum
akşamların serenatsızlığı
yolların sahipsizliğinde...

ıssızlık ne yaman
bende kaldım bir zaman
o çelişkide
ya tutmasaydın elimi
ya düşmeseydi o damla çöle...

yola çıktım geliyorum
yemyeşil:
maviyi senden
sarıyı limon sinen iğde ağaçlarıyla kaplı
defterlerimden toplayarak;
çatmaya bekleyişine...

yola çıktım geliyorum
ellerini almaya
sende yorulmaya
şilep nasıl yorgunsa
ve bir o kadar sabırsız...

yola çıktım geliyorum
şu durak tanıdık
saçlarına vuran yılların dışında
pek değişmemiş

(12.07.04)
f tipi hapishane EDİRNE