Sürgündeyim.
Sürgünlerimden uzakta.
Dallarım, yapraklarım.
Hasretten kuruyan dudaklarım.
Bu gün yine efkardayım.
Sürgündeyim.
Ayrılıklar ardına saklanan,
Karanlık gündüzler.
Ocağı yıkılası tüm kötülükler.
Sürgünlerimden ne istediler.
Sürgündeyim.
Güneş ısıtmıyor içimi
Yakmıyor tenimi.
Anılarda arıyorum kendimi.
Gözlerim fersiz, can çaresiz
Sürgündeyim.
Sürgünlerimden uzakta.
Onlar birer birer kırılmakta.
Kayıt Tarihi : 20.3.2007 01:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
20/03/2007 tarihinde yazmaya çalıştığım şiir. Evet, bu şiirin öyküsü gerçektir. Ben hüküm giymemiş, tutsağım. 50 yıldan fazla yaşadığım bu şehirde altı yıldır sürgün hayatı yaşamaktayım.
![Hüseyin Karayel](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/20/surgundeyim-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!