Sürgündeki Adam Şiiri - Fatih Çınar

Saygıdeğer Hocam DR Saadettin Koç'a hitafen

'artık pusulam sürgünü
saatim hasreti
ve takvimler sensizliği gösteriyor
neylersin deli sevdam
yolcu yolunda olmalı
ne dersin
belki bu günden sonra
adam olur bu KARADENİZLİ ASİ DELİKANLI'

bir haziran akşamı
adliye koridorunda yankılanan
buz gibi bir sesle bitiyor bu masal
başlamadan bitiyor
biliyorum artık yollar sürgüne gidiyor
ve haziran sıcağına inat
başımda bir zemheri
ayrılırken veda etmeyeceğim sana
sadece avuçlarına bırakacağım kalbimi

bu böyle sürüp gidemezdi zaten biliyorum
kim ne derse desin
kalmadı artık dayanmaya mecalim
bir gün evde iki gün gözaltı iki gün nezaret
nedir bu şerefli dava uğruna çektiğim
şerefsiz sefalet

şimdi gecenin karanlığına inat doğan güneş
sürgün yollarını gösteriyor
kim bilirdiki birgün haritanın güneyinden
gözlerimle geçeceğimi
kim bilirdiki birgün
garp'dan şark'a sürgün gideceğimi
sana ölürcesine hasret çekeceğimi
ve kim bilirdi senin beni arkamdan hançerleyipte
terkedeceğini

oysa oysa daha dün gibi
rüyalarımda seninle gezdiğimiz yerlerde geziyorum
hatta sana aşkımı itiraf ettiğim o kır kahvesinde
oturup çay içiyorum
şimdi durup durup seni düşünüyorum
sanki şu köşe başından sen çıkacaksın
sanki ders çıkışında hala beni bekliyorsun
biliyormusun
geçen gün birisini gördüm
yeni okulumun bahçesinde
saçları aynı sen
koştum yetiştim peşinden
ve biliyormusun ömründe ilk defa tokat yedi
bu Karadenizli delikanlı senin yüzünden
neden bilmiyorum hala neden gönlümdesin
nereye gitsem nerelere gitsem peşimdesin
Allah kahretsin
Allah kahretsin memleket kanrevan
memleket yanıyor duman duman
senin beni
senin bunu anlayacağın yok zaten
oysa ben bu dava uğruna öleceğim
oysa ben senin yolunada ölürdüm bilemedin!
Allah kahretsin
bunlar hiç umrunda oldumu senin
kimbilir şimdi hangi cehennemdesin
zaten sürgündeki adamdan sevgilimi olur!
elbette yerimi dolduracak bir Ademoğlu bulunur

işte böyle bir sevda işte böyle bir dava benimkisi
sevdam davamdan ileri gelmekte
ve davamın şiddeti sevdamdan ibaret
hep yıldırımlar düşsede güvendiğim dağlara
hep buz gibi olsada sarıldığım eller
ve hep taş çıksada inandığım kalpler
vazgeçmeyeceğim bu davadan
sırtımdan kahpece vursada beni sevdam
boşver boşver ulan
zaten sevgilimi olur sürgündeki adamdan!
bundan böyle
serden geçmem ama vazgeçerim aşk nankörü
vefasız yardan...