Sürgünde ecel yalnız

SÜRGÜNDE ECEL YALNIZ

Bak yine karardı tekrar akşam,
Kalpler öksüzleşti zavallı bir adam,
hıçkırık bir ses var ta derinden,
Yol boyu koşan çarçabuk silinen ışıklı gölge,
Kaplıyor etrafı sihirli azgın bölge,
sisli ve boş kaybedilen bir mabet,
Dev gibi kalpleri yiyen aç canavar
sanki sensiz derinlerde ıssız bir mezar,
Ateş ve özlemsizlikten karmakarışık bir yüz,
Gün zehriyle hasret çökmekte ateşli köz,
Yalnızlık beyinde ateşli yanardağ lavı gibi,
Afaroz edilmiş dinsizlik misali
Görenler sansada mutluluk,
Kalbi kemiren acı,zehirli hırçın bir alem
gömüt olmuş bir türbede tek,
Ne gelen var ne de giden
Bir tek gelen var oda geri gidemeyen.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR