Sürgün Yemiş Kalbimin Şiiri - Ömer Ulu

Sürgün yemiş kalbimin
Mülteci duygularıydı
Her sabah kapımın önünde doğan
Yalnızlığın romanı yazılırdı
Sarı bir gül iliştirerek yakasına
Okumaya niyetlenmezdi kimse
Acının yapışkan öyküsünü

Dışarıda ırmak coşkusuyla
Akan dünyanın üzerine
Ölü toprağı serpilmiş gibi
Dondurulmuştu her neşeli haraket
Mutluluğa doğru koşan
Yıldızların prangalar vurulmuştu
Ayaklarına bulutlardan

Ne yaptıysam dindiremedim
Müebbet hapse mahkum
Yalnızlığımın susuzluğunu
Al beni götür yoksa
An gelecek ve dindirilecek
Ölümün elinden sunulacak suyla

Al beni götür bülbüllerin
Su gibi aktığı gül bahçelerine
Dertlerimi süpür ve yükle
Beyaz bir güvercinin kanatlarına

Kara güz zeytinleri dökülsün
Kar yangını ağaç diplerime
Yeni bir aşk daha teslim etmesin
Canını sabıkalı kara gözlerine