Sensizliğin acı, vurgun ve karanlık sokaklarındayım.
Ellerin yine bir gece vakti, sımsıkı sarılmış yüreğime!
Ben prangalarla boğuşmaktayım...
Lâl olur dilim! Dikilince karşıma, o efsunlu hayallerin.
Siyah, katran karası perdeler çekilir gözlerime,
Aniden kör olur gibi gözlerim!
İsmin sayıklar, ismini sayıklar, sanki ölecek gibiyim yar...
Ne zaman bitecek bu sensizliğe sürgün vakitler?
Ne zaman buluşacak şafaklarla geceler?
Bir gün ölümümün selasıyla yakılanmadan minareler,
Ne olur dön gel!
Dön gel de; bir ömür boyu yüreklerde sedalansın, o sevdalı türküler...
Kayıt Tarihi : 11.8.2007 19:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tekrar aynı yöne beraber bakmak için... şiirsel bakışla söylenen çok güzel bir ezgi...tınısı hissedilen, okuyana sürgünü aktarabilen derin bir yazım...
kutlarım şiirini ve emeğini sevgili şair....
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (4)