Sürgün Ülkesi Şiiri - Murat Aslan 3

Sen bir memlekettin.
Gözlerin uçsuz bucaksız bir ülke
Azıcık yer edinmek isterdim
En uzakta da olsa gözlerinin baktığı yerde
Yada elinin uzandığı bir coğrafya
Mülteci gibi yaşadım gözlerinde
Hiç yer edinemedim sözlerinde
Çılgın gülüşlerine ortak olamadım
Hep bir mülteciydim
Yaz mevsimi olmaz bahar olmaz güneş doğmazdı
Üşürdüm senin ülkende
Haberin olmazdı.

Bir mülteciydim.
Ülkende herkese yetecek kadar aş
Sıcak bir gülüşte yuva vardı
Sonu olmayan bir hayat vardı sende.
Oysa bende bir mülteciydim
Aramızda yüksek duvarlar
Mayınlı araziler vardı
Geçmiyordum ülkene
Bir adım atsam, on kez parçalayacak mayınlı sözler...
Bana hayat yoktu ülkende.
En uzak köşede unuttun beni.

Oysa o mayınlarda defalarca yürüyüşüm var parçalanışım.
Külümden doğup tekrar koşuşum.
Bende bir mülteciydim.
Senin ülkende açabilecek bir fidan.

Kalbine inmek vardı.
Başkentine...
İlk ordan sürgün ettin beni.
İlk ordan.
Sığınacak yer kalmadı.
Bende bir ülke oldum.
Kalbinden, başkentinden
Sürgün damgasını vurdun vuralı.
Yalnızların, Mecnunların, Ferhatların.
Memlerin, Zinlerin ülkesi
Sürgün, sürgün ülkesi...