Sürgün Sevgiliye Şiiri - Şair Münzevi

Saçlarındaki yakutlar eritir güllerimi
Zülüflerin alev şelaleler, kalbimi dağlar
Ararken kokulu mum alevinde yanan hayallerimi
Günahı keşfeden çocuk senin için ağlar
Ansızın geldin ülkeme, yıktın heykellerimi

Ve işte ülkem, yalnız kaldığım her yer
Surlarında ismin, kuytularında sırlar saklı
Kurulmamış hayallerle avunurken gölgeler
Duvarlardan kazıdığım ismin yasaklı
Ülkem, senden kaçarken kaybettiğim şehirler

Bu aşk, ıssız limanda beklenen gemi
Kasırgaya tutulan kelebekler geri döndü
Bekleme herkesin bildiği sırrı söylememi
Alev alev kuduran bu yangın birden söndü
Artık güneşin koynunda arıyorum gölgemi

Aynadaki aksin meğer şeytandan armağan
İsmini sayıklayarak uyanmak uykulardan neden
Zümrüt gözlerde kendimi bulamadığım zaman
Şehrimin sokaklarından geçmeni bekledim, bilmeden
Sulara vuran gölgen hediyedir şeytandan

Ardından el sallar güzel yüzlü çocuklar
Dağlarda söylediğin şarkılar varır şehirlere
Ve senindir suskunluğumun içindeki çığlıklar
Ellerimden duaları bırakıyorum nehirlere
Seni sürgün ettim, hayalinle avunsun sokaklar