Sürgün Sevgi Şiiri - İpek Toka

Son sayfadan sonrası hayal kırıklığıydı
Banaydı tüm mısraların
İçimde tükenmek bilmeyen bir bencillik
Kıskandım seni binlercesinden

Bazen sevgisizliğin acizliğini üzerime sıçratmayı yeğledi sevmeyenler
Acıdılar aşık gözlerime
Gücendim.. Ağladım bazen..
Sevgimin imkansızlığına üzüldüler
Başkalarıyla beraber olurlarken

Oysa hakları yoktu buna
Ben değildim rotasız gönlümün dümenini kıran
Ben değildim kasvetli gözlere şiirler yazan
Acımışlığıydı yüreğimin eline kalem alan
Ben değildim acizliklere aşık olan
Ben değildim sevgiyi sevgisizliğe bağışlayan

Sen bir kürek bok bile değilsin ki
Bir fidana gübre olasın
Yazık ki ilham oldun
Bir fidanın sararan yaprağına…

Sen ki binlercesinden ödünç almışsın sevgiyi
Yüreğinde değil gözlerinde taşıyorsun
Bencillikten uzak olanlar tanıyıp da seni..
Belki ilk gördüklerinde sahte ahengini
O an tanıyıp o an seviyorlar gözlerini
Tanıdığını var sayan binlercesi mevcut oysa
Gözlerinin karasına vurulup
Esareti sınırsızca yaşatıyor suçluluğuna

Mapuslar gizli gözlerinin gizeminde
Sürgünü yaşatıyor karası, karanlığı…
Beraati başka bir mapusla gelecek olan
Nice sürgünlerde nice aşkla bağlanan…