Sürgün Sevdalar Şiiri - Kemal Doğanay

Sürgün sevdalara yolladığın an
Nehir gibi coştu damarımda kan
Güvenim kalmadı tükenmekte can,
***Gözümdeki yaşlar yağmura döndü
***Sokaklarda yanan lambalar söndü.

Yedi Karanfili üstüme attın
Yüzüme bakmadan kaşını çattın
Karanlık Dünyama ızdırap kattın,
***Gözümdeki yaşlar yağmura döndü
***Sokaklarda yanan lambalar söndü.

Dua etmek için açtım elimi
Hak adını verdin tuttum dilimi
Kader dedikleri kırdı belimi,
***Gözümdeki yaşlar yağmura döndü
***Sokaklarda yanan lambalar söndü.

Başımdaki ağrı durmadan artar
Münkir ile Nekir günahı tartar
Bir kerecik olsun canımı kurtar,
***Gözümdeki yaşlar yağmura döndü
***Sokaklarda yanan lambalar söndü.

Gün olur bu sürgün bitecek sandım
Buzlar Ülkesi’nde ateşte yandım
Doğru dedikleri sözlere kandım,
***Gözümdeki yaşlar yağmura döndü
***Sokaklarda yanan lambalar söndü.

Dün gece rüyamda yıldızlar kaydı
Kalbimde heyecan koyunlar saydı
Bize yol gösteren o DOĞANAY’dı,
***Gözümdeki yaşlar yağmura döndü
***Sokaklarda yanan lambalar söndü.

Kemal DOĞANAY