Sürgün Sevda Şiiri - Kazım Doğan

Bazen an gibi karşımda,
bazense dünyanın en ücra köşesinde,
Erişemiyorum, uzatıyorum ellerimi,
bilinmeyen sevgiliye,
Yaşıyor yüreğimin bir köşesinde,
sürgündeki sevdam.

İstediğimde yanımda olamıyor,
içimde bilinmeyen sevgiliye büyüttüğüm,
güller bir bir soluyor,
çöl sıcaklığında kavruluyor ciğerlerim,
yanıyor, kavruluyor yüreğim.
Yine erişemiyorum
sürgünde sevdam.

Yok olmuyor,
Serinletmiyor Ankara'nın rüzgarı,
yüreğimdeki yangını dahada körüklüyor,
Gök delinse yağmur yağsa,
söndürmüyor içimdeki volkanı,
Gel artık bilinmeyen sevgili,
ister bulutlara bin gel,
İster kar ol yağ gel,
yüreğime,
dön artık sürgünden