Sürgün Ruhum Şiiri - Saim Işık Ron

Sende anlamadıysan beni
vuruyorum artık kendimi bir sürgüne
susuyorum,
parçalanıp ayrışıyorum.
gidiyorum artık.
Kapattım gözlerimi
bırakmadım ardımda hiçbir şeyi
ne seni ne kendimi,
birileri oluyor hep sebep.
bu kör gidişlere...
acıyor içim,ama gidiyorum.
Hem korkularımdan hem kendimden
Tarifsiz bir sürgündü ruhum
gözlerine,gözbebeklerine.
Bilemiyorum,
dönüp ardıma bakıyorum
kocaman bir yalnızlık
içinde sen olmayan.
ve yapıştı kollarıma
sağır bir sessizlik,kör bir karanlık
Göremiyorum,
dönüp tekrar bakıyorum ardıma
sen yoksun...!
Uzun upuzun bir yol,
gideceğim yerler bütün bir evren
ve duruyorum
karşımda sen...!
sana varıyorum ömür kısa
dönüp kendime bakıyorum
ben yokum....

Saim IŞIK RON