Sürgün Olurum Şiiri - Halil Gürkan

SÜRGÜN OLURUM

Yangın yeri gibiyim, yer yer dumanım tüter,
Erir zaman içinde anılar ılgıt ılgıt.
Kaderim çeker beni, talihimse hep iter,
Hüzne bulanır gönlüm, dilimden düşmez ağıt,
Dertlerime aynadır name name her kağıt.

Peş peşe geçen günler yalnızlığı büyütür,
Gecelerim hasrettir deliksiz bir uykuya.
Kuşatan sırlı sükût hayalleri öğütür,
Gömülür umutlarım sonsuz ummanda suya,
Yaşarım sessizliği kendimce doya doya.

Karartır afakımı anlaşılmaz bir zifir,
Gam çöker bulut bulut, her dem üzgün olurum.
Kopar zaman tespihi, dağılır yıllar bir bir,
Yaşanmadan tükenen beyhude gün olurum,
Kendi öz bedenimde sanki sürgün olurum.

Ürperir tüm duygular ömrün gurubu gibi,
Canım kanat çırpsa da uçamaz yorgun gönlüm.
Terk eder geceleri düşlerimin sahibi,
Darılırım hayata, dost olur bana ölüm,
Kokusuna doymadan solar dalında gülüm.

Halil GÜRKAN