Sürgün Olduğum Yere

Yaralı ceylan gibi nereye koşarsın,
Gerçek aşkın büyüsüne kapıldığını bilmeden,
Maral gözlerinden ne diye akıtırsın,
Yarının ne getireceğini görmeden...
Ne hayallere sığarsın, ne düşlere.
Sevginin büyüklüğünü görmezden mi gelirsin...
Gel! baki ömrü bir kılalım desek de
Kalbinde gelecek cesareti görür müsün? ...
Nedeni bilinmez sevgiyle, sevildiğini bilmek,
Her sabah bir umutla kalkıp,
Her akşam acılara boğan hüzünle gitmek! ...
Belki de hayatta en zor olan,
Koskoca sevgiyi bir iki sözcüğe sığdırmak...
Çok şey bekleme hayattan,
Her sevgiyle umduğunu bulamıyor insanoğlu!
Tam kavuştum, sevdim dediği anda bile,
Zehirli hançer yiyor sanki bağrından...
Geceler bitmek bilmez,
Özlenen sabah hele hiç doğmaz,
Sevmek, sevilmek çok acı,
Ölümden beter olur.
Sonbaharla gönüllere nakşeden ümitlerin,
Baharla yüzünü güldüreceğini sanırsın...
Işıldayan gözlerde, hep özlenen vuslatın izi kalır,
Gönül mabedinde,
Can ile candan dilenen muratlara ne olur dersen,
Girilen sokakların, hep çıkmaz olduğu görülür,
Gün gelir, sadece sevginin gücünün yetmediğini öğrenilir,
Elde birkaç mektup ve parmakta alyansla,
Geçen yıllarına kahredilir...
Bak! mevsimlerden bahar, aylardansa nisan.
Sebebiyse aşikar sevgiler...
Ey sevgilim!
Sana sevdam hiç bitmeyecek inan,
Bundan sonraki tavrın,
Ya nefret olup, ikimizi de öldürecek,
Ya da şefkat yağmurları olup,
Canlarımıza can katacak!
Çekilmez oldu artık hayat,
Beni kıskançlık batağına sürdün,
Beni bu kadar vefasız mı sandın ey sevgili!
Sevdiklerimi geride mahzun bırakmam,
Alır götürürüm,
Sürgün olduğum yere...

28 Nisan 2003 Ankara