Sürgün ( Mübalağa) Şiiri - İsmet Anik

NUH emrinde yelken açtım kürek çektim tufanda
Kıyametten kurtuldum da gözyaşında boğuldum

Ben canımı vermem dedim cananım almayınca
Çarem dedim çaresizce kaderime eğildim

Zülfünden bir tel gerildi Sırat benim geç diye
Geçmezem ben onun için bin pareye dağıldım.

Cürmüme cezam az gelmiş yandığım yetmez gibi
Yine sana sürgün oldum cehennemden kovuldum

Yetti gayri uyanayım çık rüyamdan sevgili
Sana esir aynalarda gördüğüm ben değildim...