Sürgün Hayatlar Şiiri - Uğur Akbulak

Umuttan bahsetmek zordur mesela
Umut edersin
Gün doğmadan kursağında kalır
Yaşamak istersin inadına
İmkansız kılınır yaftası boynunda kalır
Tarlalarda Fabrikalarda İnşaatlarda çalışır akşam edersin
İki ekmek alırsın yemeden gırtlağında kalır
Çilemin adı benim yaşam kavgası
Hep sürgünlerde geçti hayatlarımız
Bir mezarlığımız bile yok mesela
Ya yollarda ya gurbette kalır cansız yatanlarımız
Kimisi Ardahan'da
Kimisi İstanbul'da
Kimisi ismir'de Bitlis'te Dersim'de Diyarbakır'da
Mezarı bile sürgünde ölülerimiz
Acıya alıştırılmış bedenlerimiz
Kahırla beslenmiş yüreklerimiz
Kim bilir hangi yaralı kavimde bırakıldı
dost sohbetlerimiz
Işte böyle yok edildi kendi geleceğimiz
Kan doğranmış bir kere aşımıza ekmeğimize
Feryat Figan karışmış sözümüze türkümüze
Adı yasak kendi yasak
Yaradandan olan dilimize
Sınır getirilmiş mesala bir alfabeyle
Ya burada öleceksin
Ya bu diyardan gideceksin
Ya da tek vatan tek millet diyeceksin
Kısacası biat edeceksin itaat edeceksin
Kültürünü kimliğini inkar edeceksin
Sömürgeye işte tam burda bir fermanla başlandı
Mecliste kana doymaz kafirler ayakta alkışlandı
Ayıptır zulümdür cinayettir demeyip sırtları sıvazlandı
Devlete isyanla Bir coğrafya suçlandı
Çoluk çocuk yaşlı genci bir bahçede toplandı
Gencecik kızlar taze gelinler al kanlara boyandı
Acımadan canlı kıyım toplu ölüm süngülerle şişlendi
Bir ülkenin geleceği tarihiyle kirlendi...