Gözlerin Sürgünüm Şiiri - Fırat Yetiş

Firar oldum bu gece ,
Kahpe yalnızlığın koynundan..
Yeminler ettim duvarlarıma,
Bulmadan seni dönmeyeceğim..
Kirpiklerine dudaklarımı asacağım,
Mayıs çiçek açarken,
sonbahar düşerken yaprak yaprak,
kıştan kalma üşüyen nefesimi,
yaz güneşi gözlerine estireceğim..
Dökülüyor eteklerimde ki şiirler,
Hepsini toplayıp sana geliyorum..

Acılarımı makasladım saçlarımdan
söktüm kokunu perdelerimden..
Biriktirdiğin onca hüznü,
Dök aksın sürgün gözlerinden..
Bütün çocuksu hallerimle geldim.
dizlerine kapandım yaralarımla..
Kalmasın geride sözün haykırışın..
içinde sızın ızdırabın..
Yanarım korlarda yangın misali,
Buda yetmez mi bana..
Bağışla sevdiğim..
Kadere boyun eğdim eğeli,
Sol yanım sıkışır..
Kalp krizine yardım yataklık yapar,
Sürgün gözlerinin yokluğu..

Gecelere sordun mu hiç beni,
ayrılığa tren kaldıran gözyaşlarımı,
üşüyen ceplerime sığmayan ellerimi,
Sokaklarında geçmişin izleri duran,
yıkık dökük bir kenti anımsatan,
yanağında yağmurlar çiseleyen,
sürgün gözlerinle bak bana..
Gözlerimde tükenmişlik rüzgarı eserken,
kirpiklerimde ki acılar titrer..
Omzum yine boş, elimde sigara,
Dudağımda ayrılık ezgisi,
ve yüreğim gözlerin ile yine sarhoş..

Benim kışım sonbaharım,
Ekmek kokulum sürgün gözlüm..
Sensiz bu hava bana zehir,
Yağmurlar kadar sana saf ve tabiyim,
Cümlem yokluğunda hep fakir,
Kanarda dizlerim ağlamaz gözlerim,
Yanar yüreğim , seni sayıklarım
Ataşım olsan genede yanmaz dillerim,
Gittin benden , belkide sende yok yerim,
lal olur dillerim eyvallah der,
Yinede sürgün gözlerine giderim..