Sürgün gönlüm Şiiri - Sinan Bayram

Bilmem ne zaman biter bu sürgün
ne sevebilirim artık gönlümce
ne yaşayabilirim hasretçe
bu yangını körükleyemem sevipte

Cehennem sanki gönlüme perde
uykularım tutsak özlemlerimce
gül kokusu yara açmış sineme
bitmeli artık bu sürgün seninle

Hangi mevsim yokluğa vurmaz beni
söyle hangi özlemimde yoksun sen
büyüttüğüm düşler özgür seninle
meçhule yürüyorum ben sürgünce

Sokaklar yasak olmuş artık bana
kavgalıyım kendimle her şeyle
uçurumlarda buluyorum kendimi
sürgün gönüllerin hasretiyle

Ah bir dönebilsem sana
bulabilsem bir kendimi
acıları sürgün eylesem
dipsiz uçurum boylarına

Bitmeli artık bu sürgün
ben benden geçmeden
ufuklarca uzanmalıyız
bu yangını kül etmeden

Acılar yüreğimi dağlar
asırlık duygularda
sürgünüm gönülden sana
ecel kalmış topraklarda

Bir meçhulüm adım firari
gönlüm sürgün sana
ömrüm tutsak zindanlarda
bir kıyamet var yarınlarımda