Sürgün Göçmen Yerlerimiz

Ağzımızda soğan ekmek tadı
yoksul derelerden geçtik
etimizde kanlı dikenleri
terk ettiğimiz coğrafyaların
bavullarımız tıka basa hüzün
uzandık denizlere…
köhne trenler gibiydi zaman,
eskil garlarda ağır aksak…

Öyle sürgün ki şimdi
göçmen yerlerimiz…
bataklığın tam ortasında
açıyor yediveren güller.
üleştiriyoruz yaralarımızı
Bedreddin’den beri!
haykırarak çağlıyor nehirler…
akıyor yüz yıllara, bin yıllara sesimiz…

Kök almışız
Anadolulu kör ozandan
Mahmud Derviş bir yanımız
bir yanımız Pablo Neruda!
vurup antitezle zulmün beline
Nazım’da sentezleniyor dilimiz.