Yüreğimde pusu kurmuş nefis kibir ve kin kusuyor.
Ben kimim ve neyim?...
Oysa ebabil kuşlarıydı, Ebrehe'nin fil ordusunu yok eden ve Nemrut'u bir sivrisinek,
Hükmüne teslim oldum kaderin tevekkül sancağıyla.
Artık, rahatım; ölü gibiyim hak hükmüne karşı.
Huzur buldum kendimden kaçtıkça,
Ve dünyevi sonsuz isteklerimi, bir ırmağın sularına bıraktım.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta