Yüreğimde pusu kurmuş nefis kibir ve kin kusuyor.
Ben kimim ve neyim?...
Oysa ebabil kuşlarıydı, Ebrehe'nin fil ordusunu yok eden ve Nemrut'u bir sivrisinek,
Hükmüne teslim oldum kaderin tevekkül sancağıyla.
Artık, rahatım; ölü gibiyim hak hükmüne karşı.
Huzur buldum kendimden kaçtıkça,
Ve dünyevi sonsuz isteklerimi, bir ırmağın sularına bıraktım.
Su bile kabul etmedi, kıyıya vurdu köpükleriyle.
İhlasın halvetinde,
Teşebbüs ettim tevekkülün kılavuzuna,
Biliyorum aslında, her kahır ve cefanın bir mükafat olduğunu, kabulü mümkün değil kibre kul nefsin.
Kusuyor bütün hücreleriyle.
Nakşeder cana yaradan sadece sır ve işareti
Makbul olur kul, kabul ettikçe bu sırrı.
Bu nedenle zariftir. Ariften gelen her şey
ve latiftir başvurulan her çare.
rahat bir lahza nefes için
Sürgün et gönlünden Dünyayı.
Ve tendeki can için,
Rabbinin bahşettiği o nadir cevher.
Zeki Uçar
Kayıt Tarihi : 18.12.2021 15:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!