ne vakit bir gölge dokunsa gidişine çektiğim perdeye
ayrılığa sürgün düşler geçiyor kıyılarımdan
durulmayı bilmiyor içimde gelgitlenen mavi
ezip geçiyor bedenimi sessiz kıyılar
kanatlarımda yorgun bir hayat çırpınışı
sürgün duraklarında demlerim efkar...
rüzgara dolan kokun değdikçe ciğerlerime
sen alıp,ben veriyorum her solukta
geceye ilişiyor hüznümün rengi
ve sen sürüklüyorsun beni
bu kentin isimsiz sokaklarına
yüreğimin ellerinde binbir düğüm
ve ben döküldükçe dökülüyorum aşka...
bilirim yıldızlar sönmeden sökmez şafaklar
bilirim bir adım sonrası kül olmak bu hicranın
birazdan bitecek gece
şimdi sarhoş kentin yüzüne düşüyor gün sarısı hatıralar
bir veda havasına bürünüyor gökyüzü
koca bir ayrılık kazınıyor şehrin kalbine
ve hiçbir rüzgâr işlemiyor senin kadar içime...
17.Şubat.2007
Seval KemertaşKayıt Tarihi : 18.2.2007 12:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili gibi,
Hasretler gibi...
İşlemez derinlere.
Ta derinlere.
Ve hiçbir güç silemez,
Derinlerdeki izleri...
Tebrikler Seval Hanım.
Kadir Tozlu
sen alıp,ben veriyorum her solukta
geceye ilişiyor hüznümün rengi
ve sen sürüklüyorsun beni
bu kentin isimsiz sokaklarına
yüreğimin ellerinde binbir düğüm
ve ben döküldükçe dökülüyorum aşka...
Cok basarili...kutlarim...
TÜM YORUMLAR (2)