Hani ülküm oldun demişti ya kalem,
Ülke başlamış sevenini harcamaya saçından.
Kalemin sevgisini, aşkını duyunca alem,
Kırdı kalemini belinden çok sevme suçundan.
Aşkına bir pare katmamıştı hile,
Koştu peşinden sonucunu bile bile,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta