Sürgün bile az ölüme...

.

* Onlara..canlarımıza...

Koşmuşuz yirmi adım
Yirmiler de yaşımız
Kırk isim almışız
Aynı manada saklıymışız

Çatmışız
Çatlarmışız
Kopmadan dal
Mavzer ellerimiz
Çatık kalırmışız

| Bizi izledi.. Ölüm lal |

Üstünden geçtik gözlerinizin
Yarım yamalak
Kıyamadığımızdan ağlarmışız

| Şiirler düşürmüşüm masama
Kağıtların ardında
Kızılkan sayfaya
Gün doğar sanmışım
Kıskanmışım |

Kendimize çektik dumanı
Kırdığımız kolumuzu
El’e verdik, memede
Memed sıktı ciğerimize

Canı çekip koparmışız
Yanımıza bağlamışız

Kireç tutmuş eklemler de
Gülüşünle inmiş perde
Sürmedim yere
Ki bayrak benim alnımda
Yüzsün şavkımın yanında
Direncimdir

Geçilmez dağmışız
Yamacımızda kök nar
Tepemizde ses kar
Kurşun rüzgardan hızlı fırlar

Kopmuşuz
Ayaza kaldık bir yerler de
Hele ellerinde
Eller memleketimde
Yarım bile değildik kendimizce
Bırakmadık yinede

Yenilmişsek bile
Ölmeyiz
Ölemeyiz de
Yolları örten
Çığı düşürende
Gözümüzün ateşiyse
Kansız yaşanır mı
Memleket düşerken söyle

| Aynaya yazmış gammazcının adını..hayını |

Kapım açılmış
Ardında gül bebeler
Gül memleket
Göğsüm kale
Sur gitmişim dibine
Dönmüşüm demire
Dökmüşüz
Bir filo iti denize

| Ölüm geç kalma gel
Sanma teslim olmuş sel
Kurşun örter gözümüzü
Unutmayın
Memleket deyip öldüğümüzü |

Direnme
Umut çocuklar
Kurşun yarasından akanın yazdığı
Kanımızla yazmışız adımızı

Gözlerimiz sürgülü memlekete
Sürgün bile az şimdi ölüme
Erken geldi diye...

23 05 2005

.