Sürgün yüreğimin kuytu köşelerinde
Derin bir ah, derin bir acı.
Yalnız Sen duyarsın içimin feryadını.
Ve Sen yazdırırsın kalemimin siyahını.
Bilirim, bir gün göçüp gideceğim.
Kapımda anahtarın kırık dişleri,
Ceplerim boş ve delik.
Ancak, kalbimde aşkın zenginliği.
Bir tarih düşeceğim kırılmış cama.
Penceremden sonsuz uzaklara
Bir avuç dert üfleyeceğim boşluğa
Tane tane ulaşsın diye sana.
Belki kalemim kırılacak,
Belki de kalbimin buzları çatlayacak.
Yanağımdan bir damla yaş akacak.
Bilirim, bu can sana elbet kavuşacak..
Mehmet VARICI .
(Şiir anlatmak için değildir. Şiir hissetmek ve hissettirmek içindir...)
Mehmet VarıcıKayıt Tarihi : 27.4.2020 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eski iş yerimde odamda otururken dışarıda kar yağıyordu. Takvim 17 Nisanı gösteriyordu, bahardı ama dışarıda kar vardı. Odamda pencere önünde güzel bir çiçeğim vardı. Çıçeğimin boyunun günlük değişimini ölçmek için boyu hizasına cama ara ara tarih yazıyordum. O gün çiçek, kar, yeşil çimenler, kırmızı çiçeğim, çayım ve cama düştüğüm tarih...hepsi ruhumu öyle parçaladı ki anlatılmaz yaşanır. O günlerde de iş yeri değişikliği konusunda kararsızdım. Odamın penceresine yansıyan hüzünlü güzellik bana "artık buradan ayrılmanın vaktidir" kararını verdi. Ve bu duygularımı çayıma şeker olarak katıp yudumlarken yüreğimden kalemime, kalemimden kağıdıma bu kelimeler dökülü verdi...
TÜM YORUMLAR (1)