Sürgün Şiiri - Ahmet Yetgin

Dalgaların kanat sesleri sardı ovayı
Bu gördüğün kara mazlumlarının düğünüdür
Ak köpüklü dalgabeyinin naralarıyla
dağları ortadan ikiye böldüğüdür
destan. Tufandır düğün halayı... Tüm ihtişamıyla
bugün, denizin karayı işgal günüdür.

Artık zından duvarlarını andıran dağlar değil, baktıkça
içinde kaybolunan sonsuzluktur ufuk.
Dağlar tüm debdebesiyle denize battıkça
kulağımda ninni sesi, ezan sesi, saz sesi buruk
hıçkırır: sanki ben toprağı denize sattıkça
özgürlük için verdiğim bedel, daha fazla özgürlüktür...

Hayır, gemiler yakmayın ardımdan!
Kendime bir karış mezar arıyorum.
Eskiden dağlarda yankı bulan feryadımdan
bugün balıkların haberdar olmadığı aşikâr.
Istırabım farklı değil eski ıstırabımdan;
-ne acı!- ruhum, denizde kara, karada deniz sürgünüdür.