Sürgün Şiiri - Zafer Yazıcı

Sürgün mü şu yaşadığım hayat
Yoksa bir kurtuluş mu?
Yağmurun ve çamurun kol gezdiği
Rüzgarın alıp başını gittiği,
Kafasına göre estiği bir nisan akşamında
Dağların en tepesinden gelen kar soğuğu
Eteklerine gelmiş ilk bahar
Gözleri ma’murlu bir güneş ki
Rengarenk ışıl ışıl...

Sahi sen hiç gördün mü
Yağmur sonrası gökkuşağını?
Hiç altından geçmeye çalıştın mı?
Almaya çalıştın mı bilinmeyen
Ama her daim adı anılan altınları? ...

Sonra sen hiç kendini hissettin mi
Bir yamacın, uçurum tarafında,
Ayak uçlarının yarısı boşlukta? ...
Ölümün ve korkunun kol gezdiği bir vadide
Ensende hissettin mi rüzgarın amansız serinliğini
Saçlarının dalgalanışını gördün mü
Hayatının bir film şeridi gibi gözünün önünden geçerken! ...

Sürüldün mü yoksa uzak diyarlara?
Bu gözlerindeki yaş ne?
Kimedir bu kadar ağlaman?
Kimdir seni bu kadar içli ve derin ağlatan?
Yoksa ben miyim seni derinlere iten?
Söylesene şimdi ben sana göre
Sürgünde miyim?
Yoksa
Her daim gönül bahçende sana yakın
Bir dostun muyum? ...