Sürgün Şiiri - Yunus Yılmaz 5

Seyyahıdır deli gönül gülistanın seyyahı,
Bülbül misal güle yanık nedir söylen günahı.
Dokunun da her teline işitin binler ahı,
Yara dersen yara değil ötesinde bir vurgun!
Aşk elinden çektiğiyse sonsuzluğa bir sürgün.

Düşer çöle mecnun gibi seraplara karışır,
Döner kanrevana döner bitaplara karışır.
Ferhat olur dağı aşar haraplara karışır,
Yara dersen yara değil ötesinde bir vurgun!
Aşk elinden çektiğiyse sonsuzluğa bir sürgün.

Ardı sıra koştu daim hülyasına dil döktü,
Derya misal taştı daim sevdasına gül döktü.
Ah çektikçe yaş yerine kan misali sel döktü,
Yara dersen yara değil ötesinde bir vurgun!
Aşk elinden çektiğiyse sonsuzluğa bir sürgün.

Bağrı yanar alev topu sarmış yürek bahçesini,
Garip mecnun olmuş Leyl’e bilmez aşkın lehçesini.
Gül yerine diken sarmış sancı sancı içresini,
Yara dersen yara değil ötesinde bir vurgun!
Aşk elinden çektiğiyse sonsuzluğa bir sürgün.

Arşa figan nidaları yükselir zerre zerre,
Bu hasretlik naçar gönlü nar’ına boğmak üzere.
Ya aşk koyar deli gönlü ya da bu özlem mezara,
Yara dersen yara değil ötesinde bir vurgun!
Aşk elinden çektiğiyse sonsuzluğa bir sürgün.

(( Şair ) ( simin ))