Sürgün Şiiri - Yüksel İnalkaç

SÜRGÜNDEN DÖNDÜĞÜMDE BEN KENDİMDEN,
KIRLARDA KOŞAN ÇOCUKLARIMIN,
KUŞLAR GİBİ ÇIRPINAN ELLERİNDEN TUTACAĞIM
ELİNDE KAHVE ,DENİZİ SEYREDERKEN SEN,
KUCAĞIMDA HAYALİNİ KURDUĞUN
YENİ DOĞMUŞ BEYAZ BİR KUZUYLA
DENİZDEN ÇIKIP SANA KOŞACAĞIM
SÜRGÜNDEN DÖNDÜĞÜMDE BEN,KENDİMDEN
KEMAN ÇALARLARKEN ÇOCUKLARIM,
DİZLERİNDE UYUYUP, HER MASALA KANACAĞIM.
SÜRGÜNDEN DÖNDÜĞÜMDE BEN; KENDİMDEN
ORTA YERİNDE NİKAH TÖRENİNİN
GÖZLERİME BAKARKEN SEN,
KUĞULAR VE MARTILARLA DOLU,
BEYAZ DEV BİR GEMİDE SANA GÜNEŞİN BATIŞINI SUNACAĞİM
SÜRGÜNDEN DÖNDÜĞÜMDE BEN; KENDİMDEN
MUTLU BİR ÇOCUĞUN AĞZINDA
BİR ŞEKER GİBİ ERİYEN ZAMANI DONDURUP,
HAYATA YENİDEN BAŞLAYACAĞIM.