Sürgün Şiiri - Suzan Kurt 2

Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
kapanmaya geldim ayaklarına
Kalbini kalbimden etme mahrum
Ey sevgili
Ey sevgiliiii
uzatma dünya sürgünümü benim
Yıllar geçti ,olumsuzluk çöktü günlerime
Dolaştım,bakistim ,söylestim aynalara
Lambalar eğri
Dünyanın yıkılışını gördüm
Anlatmaya geldim dizlerine kapanıp
Yenilgiyi tasiyamiyor kalbim
Mahrum etme beni kendinden
Ey sevgili,
Bütün siirlerimde anlattıklarım sendin
Misralarimda sakladıklarim sendin
gözlerin yazdiriyordu dizelerimi
Cümlelerin dolduruyordu sayfalarımi
😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
Yıkıldı,bozuldu işte
karanlık dumanlar sarıyor ey sevgili....ey sevgiliii