Surgun Şiiri - Nilufer Ucuk

Çoğu zaman olur ki,anlaşılmazsın...
Kendini anlatamazsın,
dilin olsada keskin,bıçaktan..
Şair olup,mısralar,kıtalar dizsende yürekten
Filozof olsan,hatip olsan ne yazar,
Anlamak istemiyorsa karşındaki gönülden...
Sürgün edilirsin yurttan, yuvadan,dünekten...
Keşke! Keşke dersin!
Ömür bitse tez elden!
Oysa Yaratan vardır,önce felekten..
Sonlandıramazsın yaşamını kendiliğinden..
Nafile uğraş verirsin,
Ölüm bile bir yok oluş değilken...
Kaçamazsın yaşanması gerekenden...
Kaçamazsın sana biçilen gömlekten...
Dersin "Hadi boş ver!çal bir gün felekten.."
Ne mümkün!
Bir kere prangalar vurulmuştur elden,ayaktan
Akıldan...
Beterin beteride olsa ölmekten
Sessiz seyredersin yaşamı uzaktaann uzaktan!
Olduğu kadar olmayan kader...
Kader! dersin çoğu zaman
Mantığına yatmasada kader!
Suçu yüklersin zavallı kadere ufaktaannn ufaktan!
Sürgün edilirsin bir tek kelimeyle has bahçeden...
Güle dokunmak,gülü koklamak haramdır,günahtır taaaa ezelden...
Yaşam boynunu büker,
Baka kalır "Ne yaşadım,ne yaşamadım..." der,fısıltı halinde arkandan...
Başını taşlara,kayalarada vursan,Pişmanlıktan!Sürgünsün! Sürgün!
Yalan denen hayattan...
Ölmeden önce ölürsün!Yavaştaannn yavaştan!