Sürgün Şiiri - Mutlu Tosun

Bir yanım sürgün hayatında...
Bir yanım acıya suskun...
Göğsümde sızlayan bir yara...
Elimde kalan kocaman yalnızlık...

Aslında her şey özlerken güzelmiş...
Özleyince insan çok severmiş...
Uzaktayken daha güzelmiş...
Sıla'ya duyulan hasret...

Bilmezdim kavuşunca...
Kaybolacağını her şeyin...
Nerden bilecektim...
Tutunca ellerin kirlendiğini...

Kim derdi bir anda her şeyin...
Yaz yağmuru gibi gideceğini...
Kim diyecekti bize...
Hasretin aşktan büyük olduğunu...

Ne desem, nasıl anlatsam...
Göğüs kafesindeki acının...
Nefes alırken kanattığı duyguları...
Acının bedene yansıdığını...

Birden bir ses bölerken...
Gecenin sessizliğinde...
Seninle yaşadığım Hülya'yı...
Gerçeğin senin yokluğun olduğunu...

Söyler misin bana...
Nerde kaldı verilen sözler...
Nerde kaldı söylenen şarkılar...
Okunan şiirler...

Bir annenin sütten kesilen bebeği...
Nasıl hasret kalırsa...
Şimdi biz işte böyle kaldık...
Bir başımıza hoyrat gecelerde...

Söyle bana kim kazandı...
Sen mi ben mi yoksa...
Anlat hadi bana senin...
Yokluğunda kalan bana, anlat...

Beni çok sev diyen de sendin...
Beni bırakma diyende...
Ellerim sende kalsın diyende...
Sendin...

Bilmiyorum...
Sen mi yalandın...
Yoksa yaşadıklarımız mı?..
Gerçek olan sen be ben...

Artık gelmişiz yol ayrımına...
Sen kuzey rüzgarlarına...
Ben güney rüzgarlarına...
Sen uçuruma koşarken...
Sadece sana uzatılan el kaldı bende...
• 06.08.2017