Sürgün Şiiri - Necip Yılmaz

Sürüldüm
Kalb ülkesinden
Şimdi uzaklarda
Issız bir vadide
Çile dolduruyorum
Erbain mi olur
Sittin mi
Bilemem
Tad vermiyor hiçbir şey
Ne ufkun eşsizliği
Ne bülbüllerin nağmeleri
Ne leylakların rayihası
Buzul çağında gibiyim

Yaratılmış kâinat
Sevgi üstüne
Gönle sürür verir bakışlar
Geçer mi hiç,
Başka bir şey onun yerine
Kaf dağının ardındaki vadide
Filizleniyor ümit çiçekleri
Can oldukça bedende
Bakıp duracağım
Ufkun mest eden gözlerine
Kim bilir
Belki de bir sabah aniden
Uçuşur gönlümde
Sevgi kelebekleri.